ملاصدرای شیرازی
محمدبن‌ابراهيم بن يحيي‌قوامي‌شيرازي ملقب به صدرالدین و ملاصدرا، معروف به صدرالمتألهين، از فيلسوفان برجسته قرن يازدهم هجري می باشد.
وی در سال 979-980 ه.ق در شیراز در خانواده ای با نفوذ و معروف زاده شد. وی که تنها فرزند پسر خانواده ای ثروتمند بود تحت عالی ترین مراقبتها رشد کرد.
پس از بهره مندی از دروس معلمان شیراز، برای ادامه تحصیل عازم اصفهان شد و در آنجا نزد استادانی مانند شیخ بهاالدین عاملی و میرداماد شاگردی کرد. بعد از مدتی اصفهان را ترک کرد تا یک زندگی ریاضت منشانه در روستای کهک را تجربه کند. در این دوران اساس نظریه فلسفی خود را بر "وجود" بنا نهاد و یک مکتب جدید فلسفی به وجود آورد.
الله وردی خان -حاکم فارس- از وی درخواست کرد تا در مدرسه خان که برای او ساخته بود به تدریس بپردازد و اینگونه بود که به زادگاهش شیراز بازگشت و به تدریس فلسفه پرداخت. در سال 1050 ه ق در بصره درگذشت و همانجا به خاک سپرده شد.
برخي از آثار وی شامل الحكمةالمتعاليه، شرح اصول كافي، المبدأ و المعاد می باشد.
بیشتر آثار ملاصدرا حدود یک قرن پیش به صورت چاپ سنگی در تهران منتشر شدند.
پس از بهره مندی از دروس معلمان شیراز، برای ادامه تحصیل عازم اصفهان شد و در آنجا نزد استادانی مانند شیخ بهاالدین عاملی و میرداماد شاگردی کرد. بعد از مدتی اصفهان را ترک کرد تا یک زندگی ریاضت منشانه در روستای کهک را تجربه کند. در این دوران اساس نظریه فلسفی خود را بر "وجود" بنا نهاد و یک مکتب جدید فلسفی به وجود آورد.
الله وردی خان -حاکم فارس- از وی درخواست کرد تا در مدرسه خان که برای او ساخته بود به تدریس بپردازد و اینگونه بود که به زادگاهش شیراز بازگشت و به تدریس فلسفه پرداخت. در سال 1050 ه ق در بصره درگذشت و همانجا به خاک سپرده شد.
برخي از آثار وی شامل الحكمةالمتعاليه، شرح اصول كافي، المبدأ و المعاد می باشد.
بیشتر آثار ملاصدرا حدود یک قرن پیش به صورت چاپ سنگی در تهران منتشر شدند.
