حلاج
حسین بن منصور مشهور به حلاج از مردمان بیضای فارس و از عارفان قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری است.
حلاج از مریدان سهل بن عبدالله تستری و جنید بغدادی بود. وی به طریق تصوف در آمد و از این رو شهید عشق گردید. او را عارفی دلسوخته می دانند که اسرار را هویدا کرد. بر این اساس او را به جرم کفر و الحاد و انا الحق گویی اش محبوس نموده و سرانجام در سال 309 (ه.ق) او را تازیانه زدند و به دار آویختند.
