سیبویه
ابو بشرعمرو بن عثمان بن‌قنبر ملقب به سیبویه از جمله عالمان صرف و نحو زبان عربی در قرن دوم ه.ق در بیضای فارس تولد یافت.
در سن 14 سالگی برای تحصیل علم رهسپار بصره شد و در آنجا نشو و نما یافت. وی در اواخر عمر خويش به زادگاهش فارس بازگشت. سیبویه کتابی در علم نحو به نام "الکتاب" (شامل اعراب و علم تصریف) تصنیف کرد و علامات فتحه، ضمه، کسره و تنوین ها را برای زبان عربی به وجود آورد.
این کتاب قریب به پانصد و هفتاد باب است و برای اثبات مطالب آن در حدود 1050 شاهد از قران مجید و اشعار عرب آمده است. سیبویه در علم نحو همان مقامی را دارست که بوعلی سینا در فلسفه.
داستان مناظره سیبویه با کسایی که از علمای عالیقدر و مشهور عرب می باشد از داستانهای شایع و مشهور است، که معروف به مناظره "زنبوریه" می باشد. ولی به سبب همین مناظره و بی حرمتی که اهل این مناظره در حق وی روا داشتند، سیبویه به فارس مراجعت کرد و دیگر به عراق بازنگشت.
بیشتر مورخین تاریخ وفات وی را 180یا 190 ه.ق گفته اند، اما محل فوتش را شیراز نوشته اند.
پس از درگذشتش او را در محله سنگ سياه شيراز به خاك سپردند.
این کتاب قریب به پانصد و هفتاد باب است و برای اثبات مطالب آن در حدود 1050 شاهد از قران مجید و اشعار عرب آمده است. سیبویه در علم نحو همان مقامی را دارست که بوعلی سینا در فلسفه.
داستان مناظره سیبویه با کسایی که از علمای عالیقدر و مشهور عرب می باشد از داستانهای شایع و مشهور است، که معروف به مناظره "زنبوریه" می باشد. ولی به سبب همین مناظره و بی حرمتی که اهل این مناظره در حق وی روا داشتند، سیبویه به فارس مراجعت کرد و دیگر به عراق بازنگشت.
بیشتر مورخین تاریخ وفات وی را 180یا 190 ه.ق گفته اند، اما محل فوتش را شیراز نوشته اند.
پس از درگذشتش او را در محله سنگ سياه شيراز به خاك سپردند.
