اديب، شاعر، خطيب، نويسنده و روزنامهنگار، فرزند سید صدرالعلما خلیل در سال 1300 ه.ش در شيراز متولد شد.
دوره دبستان را در آن شهر گذراند و براي تكميل تحصيلات به تهران رفت و در دانشكده حقوق تحصيلات خود را پيگرفت.
سپس به سويس رفت و تحصيلات خود را در رشته علوم سياسي و اجتماعي در ژنو تكميل نمود. در سال 1327 امتياز نشرهفته نامه "آتشبار" را در تهران گرفت و چون روزنامه مزبور انتقادی و اجتماعی بود و بعضی از مقالاتش مطبوع طبع دولت وقت واقع نشد، توقیف شد و انجوی نیز دستگیر و به جزیره خارک تبعید گشت و یک سال در آن جزیره و دو سال در تهران زندانی بود. کتابی به نام سفینه غزل چاپ کرده است که شامل منتخب اشعار شعرای متقدم و معاصر است.
وی از چهل سالگی تصمیم گرفت که به کار گردآوری اسناد و حفظ و نگاهداری روایات و میراث فرهنگی، مانند قصه های ایرانی، جشن ها و آداب و معتقدات مردم بپردازد.
از سال 1341 برنامه ای را در رادیو با این مضامین آغاز کرد که به مدت بیست سال ثابت باقی ماند. این برنامه تا بهار 1358 ادامه داشت تا سرانجام انجوی بازنشسته شد.
ابوالقاسم انجوی شیرازی در سن هفتاد و دو سالگی در بیمارستان آبان (تهران) درگذشت و در ابن بابویه تهران به خاک سپرده شد.