ابوالفوارس جلال الدين شاه شجاع بن امير مبارزالدين محمد پادشاه معروف آل مظفر از 760 تا 768 ه.ق در فارس حکومت می کرده است.
وی از جمله ممدوحان حافظ در قرن هشتم هجري است كه خود نيز به عربي و فارسي شعر ميسرود. نوشته اند که از کودکی به کسب علوم و آداب اشتغال داشته و قوت حافظه اش به حدی بود که هشت بیت عربی را به یک نوبت یاد می گرفت و نظم و نثر عربی و فارسی و مکتوبات و رسائل او در عراق شهرت داشته است.
قرآن را در نه سالگي ازحفظ داشت و در فنون سلحشوري زبردست بود. او نزد قطب الدین رازی و عضدالدین ایگی تحصیل کرده بود.
در دوران حكومت وي، ادبا و دانشمندان توانستند فارغ از غوغاهاي حكومتي به تأليفات و تصنيفات خويش بپردازند.
پس از درگذشتش بهسال 786 هـ.ق او را در دامنه كوه چهل مقام در شمال شرقي شيراز بهخاك سپردند.