اسماعیل قشقایی معروف به صولت الدوله در 1252 ه.ش در فیروزآباد متولد شد.
از هفده سالگي فعاليتهاي اجتماعي و سياسي خود را آغاز كرد و به علت رشادت و دلیری اش در تیراندازی و جنگهای پارتیزانی ، در اواخر سلطنت مظفرالدین شاه به وی لقب صولت الدوله داده شد.
پيوسته طرفدار مشروطه خواهان وآزادانديشان و مخالف رضاخان و قوامالملك شيرازي بود.
پس از مرگ پدر، مستقلا ریاست ایل به او داده شد و تقریبا تمام ایالات جنوب ایران از او تمکین میکردند. با او کمک شیراز و مواضع حساس فارس از قبضه انگلیسی ها خارج گردید.
در انتخابات دوره پنجم مجلس شورای ملی از جهرم به وکالت انتخاب شد. از اواسط 1307 صولت الدوله دستگیر و به تهران انتقال یافت و زندانی شد. با شورش عشایر صولت الدوله از زندان آزاد شد و به شیراز بازگشت.
در دوره هشتم مجلس شورای ملی، صولت الدوله مجددا از جهرم به نمایندگی مردم در مجلس انتخاب شد. رضاشاه اصولا با روسای ایالات میانهای نداشت بنابراین صولتالدوله و پسرش ناصرخان را در حالیکه هر دو وکیل مجلس بودند دستگیر و به زندان انداخت.
سرانجام در اثر یک بیماری عفونی که در زندان عارض شده بود مهر ماه 1311 ه.ش در زندان قصر درگذشت.