میرزا محمد نصیرالحسینی شیرازی متخلص به "فرصت"، در سال 1271 ه.ق دیده به جهان گشود.
از کودکی علاقه خاصی به تحصیل علوم و فنون مختلف داشت. در جوانی صرف، نحو، منطق، حکمت، حساب و هندسه را آموخت و در همان سالها با زبان انگلیسی، فرانسه و عربی نیز آشنایی کامل پیدا کرد. پدرش نخستین مربی وی در شاعری و کتابت بوده و بعدها نزد استادش "شیخ مفید متخلص به داور" تحصیل کرده و تخلص "فرصت" را به امر وی انتخاب می نماید.
فرصت علاقه ای شگفت به دوران باستان و خطوط و زبانهای کهن ایرانی داشته و تبحرش در این خط بدانجا رسید که کتاب نحو و صرف خط آریا را تالیف کرد. از دوران کودکی با نقاشی آشنا می شود و بعدها عکاسی را نیز فرا می گیرد. مدتی پسر مظفرالدین شاه قاجار او را با خود به تهران برده و به تعلیم شاهزاده می پردازد و از طرف شاه لقب "فرصت الدوله" به وی اعطا می گردد.
او به سال 1326 به شیراز بازگشته و به ریاست معارف شیراز رسید. در زمان ریاست وی تعداد زیادی مدرسه در شهر شیراز احداث گردید. از دیگر مشاغل فرصت می توان از رئیس عدلیه شیراز، روزنامه نگار، معلم و نقشه بردارنام برد.
فرصت از فعالان انقلاب مشروطه بود. وی درسال 1299 ش در حالی که قبر خویش را نیز در کنار آرامگاه حافظ آماده کرده بود، از عارضه زخم معده در خانه خود در شیراز درگذشت.
آثار فرصت شامل آثار عجم و دیوان اشعار، شیرازنامه، اشکال المیزان، در نحو و صرف خط آریا، بحور الالحان، دیوان فرصت و دریای کبیر می باشد.