شهابالدين/ شرفالدين عبدالله بن عزالدین فضلالله شيرازي ملقب به "وصاف الحضره" و متخلص به "شرف" و مشهور به "وصاف" از ادیبان و مورخان و شاعران قرن هفتم و هشتم هجریست.
وی در حدود سال 663 ه.ق در شیراز ولادت یافت و در همان شهر به تحصیل پرداخت و مانند پدرش درشمارعاملان ديواني دولت ايلخاني فارس درآمد ومورد لطف خواجه صدرالدين احمد خالدي زنجاني ، نايب امير طغاجار حاكم فارس گرديد.
مدتـي نيــز مــورد لطــف خواجه رشيدالدين فضلالله و غازانخان و سلطانالجايتو قرار گرفت.
وصاف از سال 699 بقصد تحریر ذیلی بر تاریخ جهانگشای جوینی شروع به نوشتن کتاب معروفش "تجزیه الامصار و تجزیه الاعصار" (پراکنده شدن شهرها و گذشت روزگاران) کرد که در پنج جلد تالیف شده و به تاریخ وصاف معروف است.
وی علاوه بر مقام بلند خود در نثر متكلف مصنوع، در شعر عربي و فارسي نيز دست داشته كه بسياري از ابيات و قطعات و قصايد خود را در كتاب خويش ذكر كرده است. قبر وي ما بين تكيه چهلتنان و حافظيه است.