وصال شیرازی
ميرزا محمد شفيع ملقب به ميرزا كوچك، از شعرا، اديبان و خوشنويسان برجسته قرن سيزدهم هجري است.
تاریخ تولدش را سال 1197 ه.ق ذکر کرده اند. وصال در نزد دائی خود با مقدمات تعلیم آشنا شده و در خط و شعر رشدی به سزا می یابد و در این دوران تخلص مهجور را برای خویش بر می گزیند.
وی پس از تکمیل معلومات ادیبه و عربی و حکمت نزد حکما و دانشمندان عصر، متمایل به عرفان می گردد و دست ارادت به حاج میرزا ابوالقاسم شیرازی می دهد و این استاد بود که تخلص وصال را برای وی بر می گزیند. در انواع و اقلام خط استاد شد و هفت خط را به استادی هرچه تمام می نگاشت به طوریکه 67 جلد قران نوشت که هر یک از نظر هنری گنجینه ای به شمار میرود. دیوان اشعار وی بالغ بر سی هزار بیت است.
آثاری نیز به نثر یا به نظم تواما دارد که عبارتند از کتابی در حکمت و کلام به نظم ونثر، کتابی در شرح گفتار فارابی در علم موسیقی و کتاب صبح وصال که به شیوه گلستان حضرت شیخ سعدی نوشته است.
سرانجام وصال در اثر نوشتن، در اواخر عمر بینایی خود را از دست داد و خانه نشین شد و پس از یک سال بیمار گشت و رخت از دار فانی بربست.
درگذشت وصال در شیراز به سال 1262 ه.ق اتفاق افتاد و در حرم حضرت شاه چراغ به خاک سپرده شد.
وی پس از تکمیل معلومات ادیبه و عربی و حکمت نزد حکما و دانشمندان عصر، متمایل به عرفان می گردد و دست ارادت به حاج میرزا ابوالقاسم شیرازی می دهد و این استاد بود که تخلص وصال را برای وی بر می گزیند. در انواع و اقلام خط استاد شد و هفت خط را به استادی هرچه تمام می نگاشت به طوریکه 67 جلد قران نوشت که هر یک از نظر هنری گنجینه ای به شمار میرود. دیوان اشعار وی بالغ بر سی هزار بیت است.
آثاری نیز به نثر یا به نظم تواما دارد که عبارتند از کتابی در حکمت و کلام به نظم ونثر، کتابی در شرح گفتار فارابی در علم موسیقی و کتاب صبح وصال که به شیوه گلستان حضرت شیخ سعدی نوشته است.
سرانجام وصال در اثر نوشتن، در اواخر عمر بینایی خود را از دست داد و خانه نشین شد و پس از یک سال بیمار گشت و رخت از دار فانی بربست.
درگذشت وصال در شیراز به سال 1262 ه.ق اتفاق افتاد و در حرم حضرت شاه چراغ به خاک سپرده شد.
